PICI MIRANDULENSIS EX TEMPORUM VICISSITUDINE IUVENES AD VIRTUTEM ADHORTATUR
Nunc Cancri octipedis brachia Cynthius
afflans flammifera lampade spiceam
aurabat Cererem, messibus utilis,
et Tartssiaco segnior aequore
immersabat equos et nitidas rotas:
nunc sectis trutina temporibus pari
condit se gremio Tethyos ocior
et iam pomiferum fertilis extulit
autumni caput, et frugiferam arbores
vis frontem innumero pignore sustinent;
nunc fervent lacubus musta luentibus
et pressans madidis quem pedibus parit
nascentem Bromium rusticus invocat.
iam festinat hiems horrida lubrico
candens colla glu quae spoliet comis
sylvas et quatiat ceruleum Iovem
densatumque nigret nubibus aera
quae fontes glaciet, quae furiet notos
et Thressas animas, quae pluvias agat
coelo praecipites et facie gravi
obnubat Furijs tristior omnia;
succedet rosea fronte Aries nitens
Phryxeus, patulas qui revehat rosas
et campos variet floribus et leves
concentus avium suscitet arborum
antiqua in folijs fata querentium
sic semper varia et dissimuli vice
obliqui anni homines Iuppiter admonet,
queis vivant miseri legibus; heu rotae
quam vecordis opus fidere labili
vos, vos o iuvenes, discite, floridum
ut lapsu celeri ver fugit; hispidam
formidate hyemem; mox capiti nives,
mox rugae venient vultibus invidae
curvatosque humeros inficient notae
exangues; nec erit gratia nec decor
qui nunc purpureis excubat in genis.
iam divina, agite, exquirite munera,
quae nunquam intereant, quae decus arrogent
immortale sibi, quae dubias vices
spernant perpetuo vere nitentia.
| Mirandola | Neo-Latin | The Latin Library | The Classics Page |