PICI MIRANDULENSIS CONQUERITUR ADVERSUS SIBI IN AMORE DEOS

Ut furit ogygii resonans trieterica bacchi
Moenas, ut attonitam numinis ardor agit,
sic agor infoelix, sic me male vexat amantem
qui mea bacchatur soevus in ossa deus.
nulla quies misero, tantis mens saucia curis
angitur et tantis aestuat aegra malis.
ista tamen placidae quis me praeponere paci
non putet ? omne adeo est dulce in amore malum.
dulce mihi humentes dum captant coetera sommnos,
insomni humentes dissecuisse genas.
dulce mihi, medios agitat dum Cynthia currus,
nostra pruinoso credere membra polo.
meque per anfractus, ne quis deprendat euntem,
furtivo ad caros tramite ferre lares.
dum quae non possum dominae, do plurima posti
oscula, do lacrimis oscula mista meis.
tunc iuvat afflictae deflere incommoda vitae,
et mea cum surdo limine fata queri,
donec ab Eois tollens caput aureus undis
fulva fuget picto Lucifer astra polo,
astra fugat, nostros sed non fugat ille dolores,
convenit ad curas tempus utrunque meas.
tempus utrunque nocet, mihi tempus utrunque nocebit,
dum fiant dominae mollia corda meae,
dum veniat blandae praenuncia caera salutis.
o mihi quo fastus, gaudia quanta dabit.
tunc Asiae imperium, tunc sceptra potentia temnam,
quicquid et a rubro littore nauta vehit.
interea incerta dum sic agitator ab aura,
vexabunt animum spesque timorque meum,
credita sic dubio quassatur cymbula ponto,
sic solitus buxum fune rotare puer,
at non est teneris semper mens dura puellis
si qua venit sero gratia, magna venit.

Mirandola

Neo-Latin

The Latin Library

The Classics Page