MICHELE MARULLO
(c. 1450-1500)
EPIGRAMMATA SELECTA
Epigrammata 1.3 De Neaera
Inventa nuper, nervum cum tenderet acrem,
obstipuit visa victus Amor domina.
Sensit laeta suas vires oculosque retorsit,
dum fugiat: ventis ocior ille fugit.
Sed dum forte fugit, plenae cecidere pharetrae,
devicti spolium quas tulit illa dei,
induiturque humerum pariterque hominesque deosque
una ferit: victus errat inermis Amor.
Epigrammata 1.13 Ad Neaeram
Sic me, blanda, tui, Neaera, ocelli,
sic candentia colla, sic patens frons,
sic pares minio genae perurunt,
ex quo visa mihi et simul cupita es,
ut, ni me lacrimae rigent perennes,
totus in tenues eam favillas.
Sic rursum lacrimae rigant perennes,
ex quo visa mihi et simul cupita es,
ut ni, blanda, tui, Neaera, ocelli,
ni candentia colla, ni patens frons
ni pares minio genae perurant,
totus in riguos eam liquores.
O vitam miseram et cito caducam!
Epigrammata 1.28 Ad Nearam
Rogas quae mea vita sit, Neaera:
qualem scilicet ipsa das amanti, est:
infelix, misera, inquies, molesta
aut si triste magis potest quid esse.
Haec est, quam mihi das, Neaera, vitam.
Qui - dicis - comites? Dolor, Querelae,
Lamentatio, Lacrimae perennes,
Langor, Anxietas, Amaritudo,
aut si triste magis potest quid esse.
Hos tu das comites, Neaera, vitae.
Epigrammata 1.53 De Neaera
Viderat intactam nuper Venus alma Neaeram,
et puero "Cessant quid tua spicula?" ait.
Cui deus humentes lacrimis deiectus ocellos,
"Spicula" ait, "mater, quae tenet illa, refers".
Epigrammata 2.4
Suaviolum invitae rapio dum, casta Neaera,
imprudens vestris liqui animam in labiis,
exanimusque diu, cum nec per se ipsa rediret
et mora letalis quantulacumque foret,
Misi cor quaesitum animam; sed cor quoque blandis
captum oculis nunquam deinde mihi rediit.
Quod, nisi suaviolo flammam quoque, casta Neaera,
hausissem, quae me sustinet exanimum,
Ille dies misero, mihi crede, supremus amanti
luxisset, rapui cum tibi suaviolum.
Epigrammata 2.25 Ad Petram
Et petra es, mea lux, et vere Petra vocaris.
et peream si quo nomine digna alio es:
non tam quod Parium certas evincere marmor
et facies caeli rara videtur opus
attritisque nitet corpus magis aequore saxis,
litore quae primo casta puella legit,
Quam quia Caucaseas vincunt tua pectora cautes
et quoscumque vides saxea signa facis.
Et tamen hic etiam vaesana incendia durant:
me miserum, cinerem hoc, non facere est lapidem!
| Neo-Latin | The Latin Library | The Classics Page |