O qui canoro blandius Orpheo

Vocale ducis carmen, et exitu

Feliciore luctuosis

Saepe animam revocas ab umbris,

Jam seu solutos in numerum pedes

Cogis, vel aegrum et vix animae tenax

Corpus tueris, seu cadaver

Luminibus penetras acutis;

Opus relinquens eripe te morae,

10

Frontemque curis solicitam explica,

Scyphumque jucundus require

Purpureo gravidum Lyaeo.

Nunc plena magni pocula postules

Memor Wilhelmi, nunc moveat sitim

Minister ingens, imperique

Praesidium haud leve, Montacutus.

Omitte tandem triste negotium

Gravesque curas, heu nimium pius!

Nec caeteros cautus mederi

20

Ipse tuam minuas salutem.

Frustra cruorem pulsibus incitis

Ebullientem pollice comprimis,

Attentus explorare venam

Quae febris exagitet tumentem:

Frustra liquores quot chymica expedit

Fornax, et error sanguinis, et vigor

Innatus herbis te fatigant:

Serius aut citius sepulchro

Debemur omnes, vitaque deseret

30

Expulsa morbis corpus inhospitum,

Lentumque deflebunt nepotes

(Relliquias animae) cadaver.

Manes videbis tu quoque fabulas,

Quos pauciores fecerit ars tua;

Suumque victorem vicissim

Subjiciet Libitina victrix.

Decurrit illi vita beatior

Quicunque lucem non nimis anxius

Reddit molestam, urgetve curas

40

Sponte sua satis ingruentes;

Et quem dierum lene fluentium

Delectat ordo, vitaque mutuis

Felix amicis, gaudiisque

Innocuis bene temperata.