JOSEPHUS ADDISON
AD INSIGNISSIMUM VIRUM D. THO. BURNETTUM,
SACRAE THEORIAE TELLURIS AUTOREM

Non usitatum carminis alitem,
Burnette, poscis, non humiles modos:
Vulgare plectrum, languidaeque
Respuis officium Camoenae.
Tu mixta rerum semina conscius,
Molemque cernis dissociabilem,
Terramque concretam, et latentem
Oceanum gremio capaci:
Dum veritatem quaerere pertinax
Ignota pandis, sollicitus parum            10
Utcunque stet commune vulgi
Arbitrium et popularis error.
Auditur ingens continuo fragor,
Illapsa tellus lubrica deserit
Fundamina, et compage fracta
Suppositas gravis urget undas.
Impulsus erumpit medius liquor
Terras aquarum effusa licentia
Claudit vicissim; has inter orbis
Relliquiae fluitant prioris.            20
Nunc et recluso carcere lucidam
Balaena spectat solis imaginem,
Stellasque miratur natantes,
Et tremulae simulacra lunae.
Quae pompa vocum non imitabilis!
Qualis calescit spiritus ingeni?
Ut tollis undas! ut frementem
Diluvii reprimis tumultum!
Quis tam valenti pectore ferreus
Ut non tremiscns et timido pede            30
Incedat, orbis dum dolosi
Detegis instabiles ruinas?
Quin haec cadentum fragmina montium
Natura vultum sumere simplicem
Coget refingens, in priorem
Mox iterum reditura formam.
Nimbis rubentem sulphureis Jovem
Cernas; ut udis saevit atrox hyems
Incendiis, commune mundo
Et populis meditata bustum!            40
Jamque alta coeli moenia corruunt,
Et vestra tandem pagina (proh nefas!)
Burnette, vestra augebit ignes,
Heu socio peritura mundo.
Mox aequa tellus, mox subitus viror
Ubique rident: En teretem globum!
En laeta vernantis Favon”
Flamina, perpetuosque flores!
O pectus ingens! o animum gravem,
Mundi capacem! si bonus auguror,            50
Te, nostra quo tellus superbit,
Accipiet renovata civem.